Digital Nomads POV: Αποφασίζοντας τον επόμενο προορισμό

Τι κοινό έχουν ένας 60χρονος Αμερικανός συγγραφέας, μια πρώην καθηγήτρια πανεπιστημίου που αγαπάει το κανό καγιάκ, ένας σύμβουλος διεθνών επιχειρήσεων και ένας 44χρονος βρετανός που είναι παθιασμένος με το βιντεοπαιχνίδι Assassin’s Creed Odyssey;

Όλοι δουλεύουν εξ αποστάσεως ενώ εξερευνούν τον κόσμο έχοντας υιοθετήσει ένα νομαδικό τρόπο ζωής.

Οι συζητήσεις με ψηφιακούς νομάδες παρέχουν μια εκ των έσω εικόνα για αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο ζωής και μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες για όποιον ενδιαφέρεται να γίνει ψηφιακός νομάς. Στην προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για αυτή την ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων ψάξαμε απαντήσεις στην ερώτηση:

Πώς οι ψηφιακοί νομάδες αποφασίζουν τον επόμενο προορισμό τους;

Η Covid πραγματικότητα των τελευταίων δύο ετών αναμφίβολα επηρέασε πολλά από τα κριτήρια που οι ψηφιακοί νομάδες λαμβάνουν υπόψιν τους όταν επρόκειτο να επιλέξουν τον επόμενο προορισμό τους: «Σε ποιες χώρες επιτρέπεται η είσοδος; Και ποιοι είναι οι υφιστάμενοι περιορισμοί αναφορικά με τον κορονοϊό; Πριν από αυτό, λάμβανα υπόψιν άλλες ευκαιρίες για τις οποίες είχα ακούσει ή επέλεγα χώρες με τις οποίες είχα ήδη κάποιες επαφές», ανέφερε ο Michael, συγγραφέας από τις ΗΠΑ, ενώ ο Mark από την Αγγλία πήρε έμπνευση από το βιντεοπαιχνίδι Assassin’s Creed Odyssey το οποίο «χαρτογραφούσε πλήρως την αρχαία Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της Νάξου» όπου βρίσκεται εδώ και πέντε εβδομάδες. Ερωτεύτηκε τον κύριο χαρακτήρα του παιχνιδιού που ονομάζεται Κασσάνδρα. Ολοκλήρωσε το παιχνίδι μετά από περίπου 100 ώρες γιατί δεν ένιωθε έτοιμος να αφήσει ούτε την Κασσάνδρα αλλά ούτε και την Ελλάδα.

Η διάρκεια παραμονής σε μια τοποθεσία ποικίλλει πολύ από νομά σε νομά, με τη Christina, θερμή υποστηρίκτρια του κανό καγιάκ, να σχεδιάζει τη μετακόμισή της τρεις μήνες νωρίτερα, χωρίς όμως να αποκλείει το ενδεχόμενο να επεκτείνει τη διαμονή της σε περίπτωση που αισθανθεί ότι ένας τόπος έχει να της προσφέρει κι άλλες ιστορίες, κι άλλες γωνίες να εξερευνήσει, κι άλλες στιγμές να απολαύσει.

Αναπόφευκτα, οι μεταναστευτικές πολιτικές επηρεάζουν καθοριστικά τις επιλογές των Digital Nomads, με το Brexit να κάνει τη ζωή των Βρετανών ψηφιακών νομάδων δυσκολότερη: «όπου είναι εφικτό, θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι τηρούμε τους νόμους αναφορικά με τις βίζες και τους φόρους. Το Brexit έκανε όλες τις διαδικασίες πιο πολύπλοκες, δεδομένου ότι δεν είμαστε πλέον πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ενώ οι Αμερικανοί remote workers βρίσκονται σε ευνοϊκότερη θέση: «Ως κάτοχος αμερικανικού διαβατηρίου, μπορώ να εισέλθω στις περισσότερες χώρες για έως και 90 ημέρες χωρίς να χρειάζεται να υποβάλω αίτηση για βίζα ή άδεια», επεσήμανε η Christina που πούλησε ό,τι είχε τον Μάιο του 2019 και άρχισε να ταξιδεύει full-time, με την εμπειρία της να ταυτίζεται με πολλές άλλες.

Ενώ, η γλώσσα δεν αποτελεί εμπόδιο για τους περισσότερους: ​​“Εάν βρίσκομαι σε τουριστική περιοχή, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μιλούν αγγλικά” σύμφωνα με την Christina, το κόστος ζωής παίζει σημαντικό ρόλο στην επιλογή της χώρας προορισμού: Για να εξισορροπήσουν τα έξοδά τους, ορισμένοι από τους ψηφιακούς νομάδες επιλέγουν να μείνουν σε ακριβές χώρες για μικρότερο χρονικό διάστημα εναλλάσσοντας μεταξύ περισσότερο και λιγότερο ακριβών προορισμών. Ζώντας σε μια χώρα με χαμηλότερο κόστος διαβίωσης για μικρό χρονικό διάστημα, μπορούν  έπειτα να μετακινηθούν σε μια χώρα με υψηλότερο και έτσι ισοσκελίζουν τα έξοδα τους. Το μυστικό είναι η δημιουργία ενός ετήσιου προϋπολογισμού χωρίς αποκλίσεις.

Η ασφάλεια ενός τόπου διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις επιλογές του Jacob, ενός διεθνούς συμβούλου επιχειρήσεων από την Αυστραλία που υιοθέτησε πλήρως τον ψηφιακό τρόπο ζωής  το 2019 μετά τη γέννηση της κόρης του: «Μέχρι τώρα έχουμε επικεντρωθεί σε χώρες που μας είναι οικείες και νιώθουμε ασφαλείς. Αυτό σημαίνει κυρίως χώρες εντός της Ευρώπης και άλλοι αγγλόφωνοι/ Commonwealth προορισμοί.»

Η αίσθηση ασφάλειας σε έναν τόπο όμως πέρα από την πρακτική έκφανση της, μπορεί να αποτελέσει κομμάτι της γοητείας αυτού του τόπου, υπογραμμίζοντας την αγνότητα και την αυθεντικότητα της τοπικής κοινωνίας: «Οι Έλληνες είναι καταπληκτικοί… τα κλειδιά είναι στα μηχανάκια. Και μένουν εκεί με τα κλειδιά. Και αυτό σε κάνει να νιώθεις ωραία. Αυτό είναι ασφαλές. Ξέρεις ότι είσαι με καλούς ανθρώπους όταν μπορούν να αφήσουν τα κλειδιά τους στα αυτοκίνητά τους και στις μηχανές τους κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τόσο υπέροχο…» σχολίασε ο Mark που βρίσκεται στη Νάξο εδώ και πέντε εβδομάδες.

Το κλίμα που επικρατεί σε μια περιοχή είναι επίσης σημαντικός παράγοντας. Οι ψηφιακοί νομάδες τείνουν να επιλέγουν χώρες με θερμότερα κλίματα, αλλά περιστασιακά περνούν κάποιο διάστημα σε πιο ψυχρούς προορισμούς. Επιλέγουν πιο ζεστά μέρη για να έχουν την άνεση να εξερευνήσουν την περιοχή χωρίς να τους καθυστερούν ακραίες καιρικές συνθήκες, όπως η Christina: «Δεν κάνω ζιγκ-ζαγκ σε όλο τον κόσμο. Προς το παρόν κυκλοφορώ στην Κεντρική και Νότια Αμερική και στην Καραϊβική. Στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2022, θα κάνω μια κρουαζιέρα από τη Βραζιλία στην Ισπανία για να μετακομίσω στην Ευρώπη. Σκοπεύω να μείνω σε εκείνη την άκρη του κόσμου για αρκετά χρόνια».

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι καιρικές συνθήκες που επηρεάζουν την απόφαση τους, αλλά και η εποχή του έτους σε συνάρτηση με τις ροές τουριστών. Στη συζήτηση μας ο Mark, που πέρασε τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής του στην Ταϊλάνδη, μοιράστηκε την άποψη ότι οι τουριστικές περιοχές μετά το πέρας του καλοκαιριού είναι ακόμα πιο ελκυστικές. Ο 44άχρονος βρετανός τόνισε πως αν κάποιος θέλει να γίνει ψηφιακός νομάς σε ένα ελληνικό νησί, το φθινόπωρο είναι η ιδανική εποχή γιατί ο καιρός είναι ακόμα υπέροχος, αλλά ο κόσμος έχει αραιώσει και έχεις τη δυνατότητα να γίνεις κομμάτι της ρουτίνας του τόπου.

Εάν κανείς εμβαθύνει στον τρόπο σκέψης των ψηφιακών νομάδων θα συνειδητοποιήσει ότι βασικός παράγοντας στην επιλογή της χώρας προορισμού δεν είναι μόνο οι ανέσεις που αυτή προσφέρει, αλλά κυρίως οι άνθρωποι της και το πόσο ανοιχτοί είναι να αγκαλιάσουν και να ενσωματώσουν αυτή την ιδιαίτερη πληθυσμιακή ομάδα:

«Αλλά δεν ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο για να κάνω παρέα με ανθρώπους σαν εμένα, επομένως είναι ωραίο να επικοινωνώ με ντόπιους – και υπάρχουν λίγες χαρές μεγαλύτερες από τον ιδιοκτήτη της τοπικής καφετέριας που θυμάται την παραγγελία μου και χαίρεται να συνομιλεί με τις αποτυχημένες προσπάθειές μου να μιλήσω την τοπική γλώσσα ή από το να γνωρίσω κάποιον τυχαία και μετά να με καλέσει να περάσω το βράδυ μαζί με την παρέα του», ανέφερε ο Jacob, ενώ ο Mark, τόνισε ότι οι ντόπιοι δεν αναγνωρίζουν ότι «τα λεφτά μένουν στο τραπέζι», όπως λένε οι Βρετανοί, και ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την τύχη να ζουν σε ένα μέρος που μπορεί να προσφέρει τέτοιες μοναδικές εμπειρίες:

«Ήρθα εδώ για να με ξυπνήσει στις 6 το πρωί ο κόκορας και ο σκύλος που γαβγίζει, γιατί ξέρεις, θα πάω να πάρω φαγητό για αυτό το σκυλί. Θα κάνω νέους φίλους και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις εμπειρίες. Και (οι ντόπιοι θα πρέπει) να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι σαν εμένα και τόσοι πολλοί που είναι σαν εμένα, αυτή την εμπειρία θέλουμε να ζήσουμε.»

Εν κατακλείδι, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι κοινό χαρακτηριστικό των ψηφιακών νομάδων δεν είναι μόνο η εξ αποστάσεως εργασία αλλά και η δίψα για το άγνωστο, το ανεξερεύνητο: Λαχταρούν νέες εμπειρίες, προοπτικές και ιστορίες. Χώρες όπως η Ελλάδα θα πρέπει να επικεντρωθούν περισσότερο στο πώς να ικανοποιήσουν τις ανάγκες αυτής της ομάδας ανθρώπων παρέχοντας τους μιας 360° εμπειρία της ελληνικής πραγματικότητας.

Γράφτηκε από Κατερίνα Σαχίνογλου